A poesía de Avilés de Taramancos plasmou toda a exuberancia da natureza tropical. O autor deixounos, asemade, unha das reinterpretacións máis salientables do mito de Ulises, co que chegaría a identificarse na súa última obra.

A figura de Sarmiento destaca pola súa constante defensa da nosa lingua. Debémoslle asemade a primeira noticia documentada da literatura medieval e as primeiras pesquisas sobre o nacemento do galego.

O lexicógrafo Eladio Rodríguez González, ten un espazo reservado na historia das nosas letras por ser o autor do Diccionario Enciclopédico Gallego-Castellano. Virán moitos outros traballos posteriores que o superen, pero xa ningún terá o mérito de ser o primeiro gran diccionario da lingua galega.

Manuel Murguía foi o máis salientable representante do galeguismo e da historiografía galega no século XIX. O seu labor resultou fundamental para a creación dunha cultura nacional en Galicia.

Roberto Blanco Torres, poeta e xornalista, incorporou á súa obra as correntes vangardistas. Asasinado en 1936 por unha gavela falanxista, desennvolveu un importante labor en medios de corte agrarista, anticaciquil e galeguista.

Estes tres poetas representan a extraordinaria eclosión de creatividade que estourou en Galicia, e en galego, no período trobadoresco.

Considerado un dos grandes contemporáneos do relato curto, harmonizou nas súas obras a narrativa popular co pouso culto que lle deparara a lectura de autores como Poe ou Dieste.

O historiador contribuíu á difusión da nosa lingua e cultura a través de numerosos estudos. Traballou especialmente na recuperación do pasado de Ourense e a súa provincia.

Adscrito á denominada Xeración de 1922, Dieste modernizou cos seus contos e obras de teatro o sistema literario galego afastándoo do ruralismo.

Representante da nosa literatura no exilio, Seoane compaxinou o seu labor de poeta e prosista comprometido coa produción plástica que lle depararía importante sona.