Blanco Amor constitúe un dos grandes fitos da renovación narrativa galega. Foi asemade unha das meirandes figuras do noso teatro independente.

Bouza Brey iniciou coa súa obra Nao senlleira a corrente neotrobadorista da literatura galega. Realizou abondosos estudos, sobresaíndo a temática arqueolóxica e etnográfica.

Cunqueiro revolucionou o panorama literario galego co emprego dunha lingua culta e vangardista enfocada dende a oralidade. A súa obra mestura a poesía, prosa, teatro, ensaio e xornalismo.

Encadrada nas vangardas e marcada por un clima de intimidade, a obra de Pimentel sintetiza diversas correntes, como o impresionismo ou o simbolismo.

A Longa noite de pedra de Celso Emilio constitúe un fito na poesía de reivindicación social. O autor cultivou asemade a narrativa, en forma de novela e memorias.

Home dunha amplísima cultura, Otero Pedrayo integrou xunto a Risco, Castelao e Losada Diéguez o denominado Grupo Nós. Promoveu a consolidación da nosa prosa, así como o iniciador dun novo teatro en galego.

Considerada a primeira muller membro da Real Academia Galega e discípula de Rosalía, Francisca Herrera é unha das máis importantes figuras da nosa literatura feminina.

Aquilino Iglesia compilou na súa obra poética as tendencias literarias do seu tempo, como o neotrobadorismo, os ritmos popularistas, o hilozoísmo ou a interiorización da paisaxe.

Losada Diéguez, pensador e ensaísta, é un dos membros fundamentais da Xeración Nós. A súa traxectoria é fundamental para comprender o noso nacionalismo político e cultural.

Armando Cotarelo Valledor é un dos principais autores do teatro galego. Achegouse ademais ao eido narrativo e fixo varias incursións na literatura popular.